Στζαμπό, Λαστζλό

(Szabo). Ούγγρος δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής Koλοτζβάρ, σήμερα Κλούι 1905). Πριν από το B’ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν διευθυντής των λογοτεχνικών εκπομπών του ουγγρικού ραδιόφωνου και υπεύθυνος για την υψηλή απόδοση των λογοτεχνικών κειμένων. Το 1949 μετανάστευσε στο Λονδίνο και ανέλαβε την ουγγρική εκπομπή του BBC. Σπουδαιότερα από τα δοκίμια του Σ. είναι: Εφτά μέρες στο Παρίσι (1935), Η πατρική κληρονομιά (1936), Πέρασμα στο Ντόβερ (1937) Γράμματα από την εξορία (1937), Μαγιάρος παρατηρητής (1939), Η λατινική Ευρώπη (1939), Πατρίδα και κόσμος (1942), Χειμερινό ταξίδι (1956), Η χώρα και η λογοτεχνία (1963). Από τα διηγήματα του αξιολογότερα είναι: Το φίδι (1941), Αγάπη (1944), Δύο όχθες (1946), Στοργή (1955), Ρωμαϊκή μουσική (1970). Από τα ποιήματά του τα σπουδαιότερα είναι Το λίμπο (1974), Μάρμαρο και δάφνη (1947), που είναι αληθινός ύμνος για την Ιταλία και Ουγγαρέζικοι στίχοι του Αρανί στις ημέρες μας, που δημοσιεύτηκε το 1953 στη Ρώμη και έγινε το «βιβλίο στο προσκέφαλο» των Ούγγρων απόδημων.